xoves, 18 de febreiro de 2010

ENTREVISTA PARA IPUNKROCK

Otro año mas tendremos en el Felipop una cita imprescindible para los degustadores del pop y sus diversas corrientes. Llegan las mejores sensaciones en cuanto a musica, trato y amabilidad. Con un cartel bastante atractivo y un esfuerzo de la organizacion que podríamos calificar de sobresaliente contactamos con el portavoz del evento Mister Alonso McPetekam para relatarnos este nuevo acontecimiento que conlleva el Felipop 2005.

Me podrías hacer un resumen, para empezar ¿Cómo fue el Felipop del 2004?

Hacemos el festival que nos gustaría ver si no lo hiciéramos nosotros, aunque estamos tan ocupados que apenas podemos ver nada.Después de un año siempre nos quedamos con lo divertido, las anécdotas y las conachadas, así que podríamos decir que bien. Como cada año fallamos en cosas, que vamos corrigiendo poco a poco así que es posible que llegue un momento en que casi todo sea perfecto.

Durante un año, perfiláis el cartel del festival ¿Qué planteamientos os habéis propuesto para este año?.

El Felipop sigue siendo un festival atípico, por el trato socializado entre músicos y público, porque incluso con un presupuesto modesto se arriesga artísticamente. La política que seguimos es casi la misma que en un principio, intentar no perder dinero y poder seguir haciéndolo mientras tengamos ganas , de hecho ya estamos trabajando en un nuevo proyecto: la Semana Cultural, siete dias de actos que incluirán cine y teatro, con el Felipop como cierre.
¿Hasta dónde llegan los ecos del festival? por ejemplo ¿en Japón tambien se habla del Felipop?.

Hay una japonesa viviendo en Limodre pero no creo que tomara esa decisión por su apasionamiento pop. Nuestro contacto más directo con los nipones haya sido gracias a las buenas tardes de fútbol que nos ha hecho pasar aquel gran árbitro, Japón Sevilla

El trabajo es duro, pero cada año es un reto nuevo, ¿Qué novedades, si hay, veremos en el de este año?.

Volviendo a la retórica del futebol “si las cosas funcionan, para que vamos a cambiar”. Como novedades estarán el equipo de sonido, con humo y lucerío guay, el regreso de la sesión vermú a su anterior ubicación y el cumplimiento estricto de los horarios, nos gustaría acabar un poco antes. Otros de los actos previstos es el hermanamiento Felicia-Mousseron, dos ciudades costeras imaginarias con objetivos comunes.

Lo sentimental sigue privando a lo económico,¿sí o no?.

Ahh, el dinero...arma de doble filo. Si lo tienes es posible que lo gastes innecesariamente y si falta a veces no puedes llegar a lo que quieres. Es lo que hay, nuestro mago de la finanzas se afana cada año en sacar de aquí y de allí para dar forma al presupuesto, aún así han tenido que pasar siete años para poder llegar a algunos sitios, eso me jode, no se valora la seriedad y responsabilidad. Ante eso, acción directa de emociones, es lo que nos queda.

Ahora vamos al grano, nos puedes desarrollar el cartel y y hablar un poco de los grupos participantes este año.

Continuaremos con el rescate de clásicos, este año le tocará a Cánovas, Rodrigo y Guzmán (curiosamente Adolfo, que estuvo en la edición de 2001, no puede venir) autores de varias de las mejores canciones de la historia del pop español. El mismo viernes, una apuesta made in Felicia: Scarlet´s Well, un octeto de fantasía que factura folk, pop y psicodelia, liderado por Bid, responsable de los maravillosos The Monochrome Set. Con ellos bandas intensas y agradables como Mittens o el regreso del coruñés Pedro Granell. El sábado recuperamos a los argentinos Super Ratones en la gira de su 20 aniversario, que ya triunfaran en la edición de 2003 por su música y por saber entender el espíritu del festival. La Costa Brava, una de las bandas más en forma del pop español, dará el saludable toque de actualidad al festival y, junto a ellos, excelentes y divertidos grupos como los franceses Sweet Apple Pie, los asturianos Bubblegum y Fortune Tellers, todo un antídoto contra el aburrimiento.

Me podria decir señor McPetekam, quién se le resiste cada año de traer al festival y no lo ha conseguido todavia en estos dias.

Intentamos traer a Donovan antes que ese otro festival de nombre ridículo, pero su yerno, que hace papeles de manager se puso impertinente, nosotros sabíamos que había actuado por menos dinero en Mallorca. Estoy seguro que se lo hubiese pasado mejor en Limodre, de vez en cuando aún vemos en Ardá el video con Mocedades.

“La melodia es lo importante” fue el lema de ediciones anteriores ¿Qué proclama eligirías para todos aquellos-as, que se quieran acercar al Felipop?

Hay otra frase de mi repertorio, muy popular hace años, y que describe perfectamente ese impulso vital que nos persigue, “Si no disfruto ahora, ¿Cuándo lo haré?”.

Aparte del momento de las actuaciones en el recinto, ¿seguirá la tradición de la seccion vermú y la pinchada despues de los conciertos?

Sí, pero como te dije antes, la sesión vermú la volveremos llevar a la pista, el año pasado, el pradito, la sombra y demás encantos de A Hortiña hicieron que aquello parecies más un “bed-in” que una sesión vermú. La pinchada tras los conciertos seguirá como siempre en medio de la salvaje naturaleza feliciana, entre corzos y xabaríns.

Dicen que el festival acoje a viejos melómanos de la música, pero cada vez se nota que va mas cantidad de gente joven.

¿Está la juventud interesada en cualquier cosa que se salga del aborregamiento cultural al que estamos sometidos? Sinceramente, creo que no. Por cada uno de esos jovenes que aparecen por el festival, hay 59 que sueñan con otras cosas. Ellos siguen pensando que los raros somos nosotros. Así que hay que agradecer que no todos pertenezcan a esa generación perdida musicalmente.
Habrá disco recopilatorio como el año anterior o algo semejante.

No, esperamos llegar a la décima edición y publicar otro. De mometo nos conformaríamos con vender el que sacamos el año pasado, un disco casi invisible.
Muchas gracias y suerte.

Gracias Profe, nos veremos por aquí

xoves, 11 de febreiro de 2010

luns, 8 de febreiro de 2010

MELODÍAS FELIPOP CONTRA EL KARAOKE

No es fácil ver que hay otro mundo más allá de bisbales y chenoas. No interesa, ¿eh, Orwell? Para confundir al desorientado parroquiano inventaron televisión y karaokes. Es tal orteguiana circunstancia la que hizo germinar en Fene –vivero de almejas y astilleros– un ecuentro para espíritus libres como el Felipop. Sólo esta inquebrantable fe limodresa –que atestiguan los chicos del colectivo Felicia– puede agitar los encefalogramas planos. Allí, a dos pedradas de Ferrol (al otro lado de la ría), medra el nutritivo festival, que confirma su quinta edición. Ése es el brebaje que ha de espolear las mentes desorientadas por el milenarismo catódico que diluye todo talento.


Tras la oficiosa apertura, basada en noctámbulas raciones servidas por afamados «dillís» en el parque da Hortiña, la partitura del chef se desata hoy. Pero aún queda tiempo para empaquetar la mochila y plantar la tienda en el extraño rincón ártabro de Limodre (cámping gratuito con duchas y servicios). El feligrés sólo debe aflojar 10 euros por cada una de las dos jornadas para acceder al recinto de conciertos o 18 por un abono conjunto. Y es que los precios no contemplan los IPC de los últimos diez años: 2,5 euros por cubata y 1,2 por caña.


Sin embargo, aquí el romero no viene por el lúpulo, o eso ha de presumir. Es la exquisitez del cartel –de aparente tercera división, así están los tiempos– la que mueve al peregrino, que hallará en él redención a los pecados cometidos bajo el yugo obligado de la canción del verano y el pasodoble «verbenario».

El elenco es variopinto, desde el universo indie a la nostalgia de los 60, pasando por pinceladas más exóticas. Una degustación alejada del fogón filocelta al uso. Hay en esta edición cuatro apuestas diferenciadas que merecen atención. Quizá el mayor riesgo venga de la mano de The Orgone Box. Los muchachos de Sheffield son una máquina de ejecutar redondas melodías, las que urde su capitán Rick Corcoran, traspasadas de sutil reminiscencia psicodélica. Un primor evanescente en el vinilo que únicamente resta por ratificarse en directo ante los sumilleres de la guitarra que hoy libarán Felipop. Nada más terminar, ráfagas de pop no menos sensible a cargo de los veteranos Super Ratones. Ocasión para comprobar qué enormes razones –canciones sobradas de belleza y vigor– llevaron a los bonaerenses a ocupar en abril el puesto número 1 en Puerto Rico, superando los ecos de masas de Maná y Juanes.

El sábado, el plato fuerte del elenco serán The Winnerys y Pedro e Os Apóstolos: del regusto ultraclásico (Beatles y más Beatles) y el fantástico directo de los madrileños a los lisboetas, un bocado para paladares privilegiados.(Héctor Porto-La Voz de Galicia)

FELIPOP 1999


CONTRASTES (Santiago)
GLI OSPITI FELICI (Fene)
MALCOLM SCARPA (Madrid)
BEDROOM (Bilbao)
ELEPHANT BAND (A Coruña)
LOS IMPOSIBLES (Madrid)

PULMÓN (Zaragoza)
THE HAPPY LOSERS (Madrid)
LOS 5 IBÉRICOS (Valencia)
LOS SOSTENIDOS (Valencia)
SCHWARZ (Murcia)

Deseño cartaz: Carlos

domingo, 7 de febreiro de 2010

sábado, 6 de febreiro de 2010

MISS BLACK EMOTION Somebody´s Sleeping in My Bed



Versión dun tema de 100 Proof (Aged in Soul)

venres, 5 de febreiro de 2010

FELICIA ENTREGA A LA COCINA ECONÓMICA UN DONATIVO DEL MÚSICO P.F. SLOAN

El músico norteamericano P. F. Sloan realizó un donativo a la Cocina Económica de Ferrol por valor de 150.000 pesetas. El mítico artista vino a Galicia invitado por la asociación cultural Felicia de Limodre (Fene) y tanta fue la impresión que le causó esta tierra y sus gentes que cedió las ganancias de sus conciertos para causas benéficas, concretadas ahora en este donativo. En nombre del artista la asociación Felicia hizo entrega al presidente y vicepresidente de la entidad benéfica, Rafael Castro y Manuel Casteleiro, del cheque cedido por Sloan para los necesitados. Castro, quien no conoce al cantante, afirmó que recibía con todo el cariño un donativo "que habla por sí solo de la sensibilidad de este artista", y lo invitó a comer en el local si regresa a Galicia. Por su parte, los miembros de Felicia, entidad que organiza el festival Felipop, aseguraron: "Philip nos conquistó doblemente. Primero con sus maravillosas canciones y luego como persona. Su visita fue un regalo del cielo".

BLOOD FILLOAS Blood & Roses (Sesión Vermú)


Versión dun tema dos Smithereens

DOS CACEREÑOS FELICES


...Al partir...subidos en el autobús de Arriva...recordando estos tres días sólo podemos pensar que quedan 364 días para el próximo Felipop. ¡¡¡Gracias por todo!!!

Pot-purri
Tengo el corazón contento y lleno de alegría, Sha la la la lee Yeah, pasiño a pasiño (bis), Can´t explain, no matter what you do...yeah...i will always be with you...tan solo tres...días para volver...¡¡¡sé que haya algo mágico!!!..
Jesús y Andrés ¡¡¡Dos cacereños felices!!!
A música continúa...

xoves, 4 de febreiro de 2010

LOS SOSTENIDOS Espíritu Juvenil

 
¿Cuál ha sido tu peor experiencia en directo?


"Un desastroso concierto en el Felipop’99 con Los Sostenidos, por culpa del alcohol". (Entrevista a Jose A. Esteve (Han Solo) en Popmadrid)

Non hai gravacións en directo desa primeira edición polo que o tema utilizado pertenece ao Cds "Quattro".

MAMÁ por Vicente Araguas


Verdade é que eu fora aó Felipop, sesión do venres, escoitar a Roger de Flor, almogávar de Limodre que está pedindo a berros (iso si, "unplugged") dar o seguinte salto. Que o ten de levar -non perdan o seu disco "Naturalidad Silvestre" - alén do noso espazo, A Roger e ao grupo de Porto, Azeitonas, que ten un directo cheo de glamour, coa espectacularidade da formación que traen, tipo combo, e o engado da súa go-gó (estática, como o vóo helicoidaldo colibrí) e cantante, Nena. Ía escoitalos e longo marchar para casa, á hora da Cinzenta, abusando da xentileza de Nico Vidal, meu auriga para o caso. Mais o conto é que, acto contino, actuaba o grupo Mamá, Esa frescura pop, esa regalía que os activísimos argalleiros do Felipop poñían diante nosa e eu xa non puiden senón pedir ¡Mamá! e ficar unha hora máis en Limodre. Onde ademais estaba arrodeado de xente guapeteíra. E Mamá xa se vían no escenario, con Granados no centro, e Carlos á sinistra, e non estaba Manolo Mené, pero como se estivera en algures dun estrelado pop, e o público de díante eran as rapazas de colexio dos primeiros oitenta. Bailando e choutando como derviches, cos seus "tobillos de cristal", aínda. Como verquerse a noite de verán no ceo de Limodre. E voltaba eu para o Portazgo de Xuvia, enguedellado no pop, cal voltar aos oitenta. E por aí seguido. (Vicente Araguas, Diario de Ferrol)

ROGER DE FLOR Naturalidad Silvestre



“Naturalidad Silvestre” é a primeira produción do novo selo Discos Felipop, unha auténtica arroutada heroica dos limodreses da Asociación Cultural Felicia en tempos nos que a industria discográfica non deixa de dar disgustos. “Naturalidad silvestre” profundiza nas ideas de Roger de Flor apuntadas na excelente maqueta “Canciones de amor y retranca”
(2007). Dez cancións que falan de amores non correspondidos, da urxencia de manter o equilibrio mental, da monotonía ou do valor da amizade, esa eterna táboa de salvación en tempos de crise. Olladas serenas e irónicas ante o fracaso convertidas en divertidas melodías inzadas de estribillos memorables grazas ao swing deste popeiro sentimental.


mércores, 3 de febreiro de 2010

MIGUEL ÁNGEL VILLANUEVA La Estrella (Sesión Vermú)


EL ESPÍRITU DE LIMODRE


Bueno, ya que el amigo Pablo me lo pide, echaré unas líneas sobre el Felipop y el espíritu de Limodre. Ese espíritu que me acompaña a todas horas y hace que pueda con todo.Limodre es un pequeño lugar de la geografía gallega, encuadrado en Fene. Un auténtico paraiso a dos niveles, a nivel paisajístico, y sobre todo y más importante, a novel humano, con las gentes más entrañables que he conocido en mi vida.

El espíritu de Limodre y del Felipop fue bailar hasta que se hacía de día cosas absolútamente bizarras, desde nuestro admirado Michael Jackson hasta Barón Rojo, pasando por los Baccara (se escribe así) o Luis Aguilé, eso sí, cuando la mañana se dibujaba acabábamos en plan estilista con Ocean Colour Scene o Tom Petty.

Las conciertos, bueno, para mi gusto los Happy Losers estuvieron tremendos; la Elephant Band, ¿Qué decir que no esté dicho ya?, el mejor directo de España; los Brintragos se salieron, me daban ganas de llorar de la emoción, era como ver a los mismísimos Brincos en 1966; Malconsejo, con mucho estilo y un Santi Campos "in crescendo"; los Brujos, tocando el cielo con las manos…

El espíritu de Limodre también fue ir al "Carmelita" en plan after-hours a tomar carajillos, y al "Trapiche" a comer tapas, y no dormir, y jugar al futbol en la playa, y la sesión vermú, con cantautores tales cuales yo!!. El espíritu de Limodre fue todo lo que aprendí al lado de Samuel Rodríguez, yendo del cero al infinito a pesar de su handicap, y las copas con Frankie, de Radio Arteixo, y el batería de los Easytones haciendo el cabra y destrozándose la mano derecha, por lo que no pudieron tocar, y las guapas chicas de la organización, y la camarera de "O Carballo", un monumento al hedonismo…

Y el espíritu de Limodre fueron las gotas de lluvia del domingo que se mezclaban con las que caían por mis mejillas, porque, creerlo, mis pequeños drugos, lloraba, pues sentía que llegaba el momento de salir del paraiso. Pepe Kubrik.

martes, 2 de febreiro de 2010

BURGAS BEAT Han Caído Los Dos (Sesión Vermú)



Versión dun tema de Radio Futura

Nuestra relación con el Felipop empezó antes de que existiera el Felipop... y antes de que existiera Burgas Beat. En el principio fue 18 Rodas, el exquisito fanzine que dio origen a Felicia, esa entelequia que como Castroforte de Baralla levita ensimismada sobre Limodre hasta que cobra cuerpo cada verano en el festival menos festivalero del mundo. Pues bien, como en 18 Rodas hablaban de Lovin’ Spoonful y Jonathan Richman, allá me puse en contacto con el teléfono que aparecía en una revista. Al otro lado contestó MacPetecam y hasta hoy.

Estamos a principios de los noventa, Cosecha Roja empezaba e incluso hubo una edición especial de nuestro flexi para el fanzine, con portada casera y coloreada a mano. Luego empecé a colaborar en el fanzine y cuando alrededor de él nació Gal & Cía, ése fue el sello de los primeros discos en vinilo duro del grupo.

Creo que el primer Felipop ni siquiera se llamaba así, y se celebró en enero del 98 en el centro social de Limodre. Allí estuvimos, y fuimos barridos del mapa por unos espectaculares Elephant Band, y por los algo menos explosivos Stupid Baboons. La verdad es que nunca hemos estado a la altura en el Felipop. En uno de nuestros mejores momentos, a la altura de “A plena sombra”, Aser no pudo tocar y tuvimos que improvisar el repertorio en dos días con otro batería. El año pasado, con Magín Blanco, el sonido fue desastroso y nos chafó el concierto. Ahora que lo pienso, nuestro modesto triunfo fue en un Felipop de invierno, en Casa Ardá, tocando versiones como Burgas Beat Arkestra, y la gente levitando con “My Girl”.

Lo mejor de todo, sin embargo, es haber escuchado dos canciones de Cosecha Roja versionadas por otros tantos grupos en dos ediciones distintas del Felipop. Primero fueron los Shannons (los hermanos Orbezua, Santi Campos..., más grandes amigos llegados por la música), que tocaron, y grabaron, “Despedida” en su único disco, y más tarde los orensanos Annie Hall, que hicieron lo mismo con “Vacaciones permanentes”. Ni en nuestros mejores sueños se nos habría ocurrido pensar en algo así.

En fin, para nosotros el Felipop más que un festival es un estado de ánimo, un lugar en el que ya tenemos grandes amigos, y al que peregrinamos cada verano en busca de música, amistad, conversaciones estrafalarias y buenas vibraciones. Hasta el segundo fin de semana de agosto, chavales. (Burgas Beat blog)

ANNIE HALL Vacaciones Permanentes




Versión dun tema de Cosecha Roja

MÁIS PRENSA

A revista Ruta 66 coloca ó Felipop entre os mellores festivais de 2009

Roger de Flor, Os Azeitonas, Miss Black Emotion, Mamá, The Puzzles, Zodiacs, J. Teixi Band e Doctor Explosión encheron Limodre de música pop os días 7 e 8 de agosto de 2009. Ese Felipop, O undécimo, foi elixido polos críticos e polos lectores da revista especializada Ruta 66 como o quinto mellor festival que houbo en España o ano pasado. Diante deles figuran o Azquena Rock (o preferido), o Primavera Sound, o Festival internacional de Benicássim e a Monkey Week.

Os organizadores do festival asumen este recoñecemento con certa sorpresa -"festivais do xénero do noso hai moitos'', di Alonso MacPetecam- e con agradecemento. Desde Limodre, con traballo e a xenerosidade dos grupos participantes, o Felipop foi medrando e congrega na parroquia fenesa a formacións nacionais e estranxeiras de prestixio, e a seguidores que chegan a cruzar toda España para gozar da música e do ambiente. "Levamos once anos con resultados máis ou menos dignos, o Felipop é algo feíto con corazón máis que con cartos".

Desde logo cartos non lles sobran. O seu foi sempre un festival modesto, contando coa colaboración case desinteresada dos participantes, pero os recorres orzamentarios consecuencia da crise económica cébanse en cuestións culturais e iniciativas coa traxectoria do festival de Fene tamén están afectadas. "Imnos facelo, aínda non sabemos como, porque vamos ter que reducir moito, pero moito, os gastos".

O Felipop non ten máis segredo que o de xuntar a un grupo de persoas con gustos musicais afíns e ganas de facer un encontro con- forme ás súas preferencias. "É un festival absolutamente distinto porque é como estar na casa. É cómodo, os grupos son bos, non hai aglomeracións e logo temos a Hortíña, no medio do monte, onde á xente gústalle, despois dos concertos, seguir bailando toda a noite.

A relación de Limodre coa música pop menos vencellada a intereses comerciais ten que ver cos intercambios de discos de vinilo e cassettes entre amigos de distintas xeracións, atentos ós clásicos e ás novidades que cantaban programas míticos da radio, preferentemente de Radio 3. "Había unhas cribas musicais que xa estaban feitas polos maiores e ós novos parecíalles tamén máis interesante que outras causas que sonaban". Grazas a este "trapicheo" entre amigos e pandillas (agora globalizado vía Internet) hai determinadas áreas xeográficas que se especializan en punk, "heavy, garage e, no caso limodrés, no pop. (Diario de Ferrol, 29-1-2010)

OS NOSOS PROBLEMAS...

Hace doce años, en la pequeña parroquia fenesa de Limodre, nació un festival de música independiente de lo más original. Con sus famosas sesiones vermú y sin backstage ni cabezas de cartel, el Felipop no tardó en hacerse un hueco en el panorama nacional de festivales. Hasta el momento, por su escenario han pasado grupos y artistas de la talla de P.F. SloanPaul Collins, The Honeybus, Mamá o The Woodentops, pero ni ellos ni los cientos de seguidores del Felipop han conseguido evitar que el festival se quede este año sin dos de sus principales patrocinadores: la Xunta y el Xacobeo.

Según explica Alonso MacPetekam, la pérdida de estas dos fuentes de ingresos se traducirá en un recorte de un 40% en el presupuesto del festival. «El año pasado dispusimos de unos 30.000 euros para organizar toda la programación, y este año, si llegamos a los 15.000 será un milagro».

El portavoz de Felicia lamenta que el Xacobeo y la Xunta «sigan con su política de centralismo» al repartir sus fondos. «Parece que si no estás cerca de Santiago o de Santiago para abajo no existes. El Xacobeo va a destinar nada más y nada menos que 26 millones de euros a actos culturales, nosotros nos conformábamos con 10.000 euros, pero ni eso», apunta indignado.

Con todo quieren quiere mandar un mensaje de tranquilidad a los seguidores del Felipop. «El festival tendrá más o menos apoyo, pero celebrar lo vamos a celebrar igualmente», asegura el responsable de Felicia. Para ello, «habrá que echar mano de la imaginación y de la buena voluntad de los grupos», así como hacer algún que otro «recorte» en las actividades. (La Voz de Galicia 2-1-2010)

luns, 1 de febreiro de 2010

UN MERECIDO QUINTO POSTO


A Asociación Cultural Felicia, co seu presidente á cabeza, quere agradecer á revista Ruta 66 e a tódolos seus colaboradores e lectores ese máis que merecido quinto posto na súa clasificación de mellores festivais do 2006. Estades todos invitados a uns bruguis na vindeira edición.

CÁNOVAS, RODRIGO e GUZMÁN Perdí Mi Oportunidad



FELIPOP 2005: Propuestas de mejora


Inolvidable esta nueva edición del FELIPOP. Es bonito pensar que hay un fin de semana al año en el que te vas a encontrar con todos los amigos y encima no vas a parar de reír (en estos momentos estoy con una escayola en el abdomen). Además este año me he iniciado en una nueva formulación química que me descubrió cierto ser de letras: el “Gin Tonic” a 2´20 euros (¡como lo oyen!).

En cuanto a los grupos, para mi lo mejor ha sido Sweet Apple Pie, La Costa Brava, y Bubblegum. El resto me ha parecido una turrada de narices. Lástima no haber podido ver a los Mittens, pero el viaje se hizo mas largo de lo que pensaba.
Sin embargo este año han cambiado algunas cosas que a mi me hubiera gustado que siguieran como el año pasado. A saber: Los dos bares que por desgracia han tenido que cerrar (aunque el hígado de algunas personas lo agradecerá), la sesión Vermú en a hortiña, los bocadillos de nocilla que este año fueron sustituidos por hamburguesas, los hits megaconocidos y megabailables para las allnighters. Por último se pediría a la organización que pusiesen algunas señales en la zona de acampada (similares a la de la imagen) para alertar a algunos despistados.

Un abrazo muy fuerte a todos vosotros (ya os podéis dar por aludidos que no me apetece escribir todos los nombres) Me lo he pasado muy bien a vuestro lada un año mas. Ya deseo que llegue el FELIPOP 2006. (Fotolog do Profesor Bacterio)