venres, 19 de agosto de 2011

MICKY por Vicente Araguas


O primeiro expresar de novo abraio porque o Felipop siga existindo. Non soamente iso, senón que o faga con carteis de sona, onde á beira de grupos “indie” de categoría aparecen vellas glorias do pop español, pero non en estado putrefacto mais perfectamente conservadas e dispostas a encher de música moi boa o escenario de Limodre onde aqueles “ye-yes” compartimos arelas coa xente nova. Bailando ao ritmo que nos tocan.

Este ano Micky (si, o de Micky y los Tonys, o intérprete de “El chico de la armónica”), quen nos fixo bulir ao son do seu grupo, Los Colosos del Ritmo. Un grupo versátil, con tres guitarras, órgano e batería (a harmónica soprabáa Micky, lástima fora), a tocar rock, twist ou cancións recicladas, “Buona será, signorina”, por exemplo, ou cousas de moito relax. Pouco doado isto con Micky, que se xa non é o “Home de goma” que adoitaba ser moi pouco lle falta. Porque o nachiño, cos seus sesenta e sete calendarios nas costas, vai dun lado para outro do escenario con espírito de derviche xiróvago, animando ao público a participar e, mesmo, marcándose un solo de harmónica ben espectacular.

De maneira que pagou a pena ir o sábado este ata Limodre, comprobando ademáis a presencia da guapa xente que no Felipop aniña. Do Marqués das Viñas para abaixo, atentos ao que o festival outorga; unha das mellores ofertas de España no seu xénero. Non outro que o pop frescal, como un deses queixos que rebentan en orixinalidade e sabor. Diario de Ferrol; luns, 15-8-2011

3 comentarios:

Anónimo dixo...

Que grande foi este ano o FELIPOP, cada ano levamos sorpresas a mares!!! Santi Delgado e a su xente, y los Runaway Lovers, Michy y Los colosos del ritmo entre otros....que grande!!!!. en el 2012 de nuevo como año tras año, intentaremos volver

Anónimo dixo...

Lo de Miky y Los Colosos del Ritmo fué lo mejor de todo. Es un tio muy grande en el escenario. Impresionante¡

Anónimo dixo...

Vicente que no te enteras¡. Que el Micky no tiene 77 años, tiene 67, que no tocaron nada de cousas de moito relax, pero nada. Que no son 3 guitarras, que son dos y un bajista, que tenemos que reconocer que fué un conciertazo a la altura de los muy, muy grandes. Que son musicazos, divertidoss, gente enamorada del rock and roll y q. es lo que todos disfrutamos ahí. A ver si la próxima vez q. vayas a un concierto abres bien las orejas y los ojos.